De kerk en het altaar zijn versierd.
Is dat niet vreemd in de sobere Veertigdagentijd?
Nee, want die is afgelopen.
Vandaag is het feest, Hoogfeest!
De kleur is wit. Dat verrast niet voor ‘Witte’ Donderdag.
Het is het wit van het Hoogfeest.
Maar ook van de witte doek die Jezus omdeed om de voeten van zijn leerlingen te wassen. De priester zal straks ook een witte doek voorbinden om voeten te wassen.
Het is het wit van de hostie. Jezus stelde tijdens het laatste avondmaal de Eucharistie in.
Het wit ook van de kazuifel die de priester draagt. Want Jezus stelde ook het priesterschap in op die donderdagavond met zijn leerlingen.
Misschien zie je een aantal legen stoelen staan vooraan in de kerk. Daar zullen straks mensen komen zitten, van wie de priester de voeten wast. Zo laat hij het voorbeeld van Jezus weer zien.
Links of rechts opzij is een klein altaar extra versierd, het ‘rustaltaar’.
Aan het eind van de Eucharistieviering wordt het Sacrament daarnaartoe gebracht.
Deze processie herinnert aan de tocht die Jezus maakte naar Getsemane buiten de stad Jeruzalem. Daar bad Hij tot zijn hemelse Vader: Laat deze lijdenskelk aan Mij voorbijgaan … Maar niet mijn wil, maar uw wil geschiede …
Na de Eucharistie kan hier stil gebeden worden, dicht bij Jezus.
Op het altaar zie je nu nog kaarsen, een kruis, een witte doek …
Straks als de plechtigheid voorbij is, worden al die voorwerpen weggehaald.
Het altaar wordt helemaal leeggemaakt, ‘ontbloot’ heet dat.
Het herinnert aan Jezus die opgepakt werd en weggevoerd.
In deze nacht speelde zicht het drama af van zijn ondervraging, bespotting, geseling en veroordeling.