Vandaag is de kerk niet meer versierd!
Alles is sober en het altaar is leeg en het tabernakel staat open, ook leeg.
Op deze dag viert de Kerk geen Eucharistie!
Het is de heilige dag van Jezus’ lijden aan het kruis.
De dag zelf brengt ons al op Calvarië, aan de voet van het kruis.
Meestal wordt in de middag rond drie uur, het uur van Jezus’ sterven, de kruisweg gebeden.
14 staties met gebeden, teksten, liederen en stilte.
We knielen en staan en laten ons raken door Jezus’ liefde tot het uiterste toe.
Op een ander moment, meestal ’s avonds, vinden de plechtigheden plaats.
Het kan zijn dat je voorin een kussentje op de grond ziet liggen. Aan het begin zal de priester niet knielen, maar zich helemaal plat ter aarde werpen. Een gebaar van boete en ook om even diep te beseffen dat Jezus voor ons aan het kruis gestorven is.

Er staan drie lezenaars (ambo’s), want het Passie evangelie van Johannes wordt gelezen in een soort beurtzang.
Daarna volgen tien indrukwekkende gebeden voor de Kerk, de wereld, voor alle mensen …

Misschien zie je ergens achter in de kerk een kruisbeeld staan met een doek erover. Dat is het kruis dat na het Evangelie en de preek plechtig wordt binnengedragen. Stap voor stap wordt de doek weggenomen zodat voorin de kerk het hele kruis met Jezus te zien is.
Iedereen is uitgenodigd naar voren te komen en het kruis te ‘vereren’, even aan te raken of te kussen. Ineens is de Gekruisigde ons heel nabij.
In een stille processie wordt van het rustaltaar de Ciborie (schaal) gebracht met de Communie, die uitgereikt wordt: “Lichaam van Christus”, voor ons gebroken …

Daarna volgt een stilte. Jezus is gestorven en begraven.